Świerk serbski 'Pendula Aurea' (picea omorica) C5 50cm szczepiony
Wystaw opinię o produkcie
Świerk serbski 'Pendula Aurea' (picea omorica)
. Pokrój, tempo wzrostu i wielkość
-
Pokrój: zwykle wąski, kolumnowy z wyraźnym efektem zwisających pędów; często spotykana jako niskie, „płaczące” drzewko o eleganckiej, rzeźbiarskiej sylwetce. W zależności od formy szczepionej — może mieć wyraźny przewodnik lub krzewiasty niby-kolumnowy kształt.
-
Tempo wzrostu: wolne do umiarkowanego — zwykle około 10–30 cm rocznie (zależy od warunków gleby i stanowiska).
-
Wysokość docelowa: najczęściej 2–4 m w typowych nasadzeniach ogrodowych; przy szczepieniu na pniu może osiągać większą wysokość, ale w wielu ogrodach utrzymuje się kompaktową sylwetkę.
Igły — wygląd i charakterystyka
-
Kolor: charakterystycznie złoto-żółty / żółto-zielony przez cały sezon; młode przyrosty bywają jaśniejsze (intensywnie żółte), co daje efekt „świecącej” korony.
-
Kształt i rozmiar: cienkie, sztywne, krótsze niż u niektórych innych świerków (rzędu 1–3 cm).
-
Trwałość: igły utrzymują się przez kilka lat (typowe dla świerków); złocista barwa utrzymuje się przez większą część roku, ale intensywność może słabnąć po okresach silnego słońca czy suszy.
Kod produktu: B06F-789CE
Cechy produktu
Pojemnik
Wysokość sadzonki
Opis
Świerk serbski 'Pendula Aurea' (picea omorica)
Warunki uprawy
-
Stanowisko: najlepiej słoneczne do półcieniste. Złote odmiany dobrze wyglądają w słońcu, ale w bardzo ostrym, popołudniowym słońcu i na suchych stanowiskach igły mogą się lekko „wypalać” — w cieplejszych rejonach lepiej lekkie osłonięcie przed ost. popołudniowym słońcem.
-
Gleba: przepuszczalna, żyzna, umiarkowanie wilgotna; preferuje odczyn lekko kwaśny do obojętnego (pH ~5,5–7,0). Unikaj stale zalewanych, ciężkich glin — ryzyko chorób korzeniowych.
-
Nawadnianie: regularne podlewanie zwłaszcza w pierwszych 2–3 latach po posadzeniu; później umiarkowanie odporna na suszę, ale przy długotrwałej suszy warto podlewać.
-
Mrozoodporność: dobrze znosi warunki umiarkowanie chłodne — odpowiednia do klimatu Polski (sprawdza się w większości regionów), szczególnie gdy nie stoi w zimnym, przeciągowym miejscu.
-
Wiatry: młode, szczepione formy z przewodnikiem mogą potrzebować palika/stojaka, ponieważ zwisające pędy i lekka korona są podatne na wywracanie przy silniejszych podmuchach, zwłaszcza na lżejszych glebach.
-
Nawożenie: lekkie nawożenie wiosną nawozem wieloskładnikowym dla iglaków; unikaj nadmiernego azotu późnym latem (może to stymulować wrażliwe, późne przyrosty).
-
Pielęgnacja: minimalna — ewent. korekcyjne cięcie na wiosnę (usuwanie suchych pędów), formowanie rzadko potrzebne.
Zastosowanie w ogrodzie
-
Osobno jako solitera (roślina widokowa): złota barwa i zwisająca forma czyni z niej świetny punkt centralny na trawniku, w rabacie skalnej lub przed domem.
-
Małe ogrody / ogródki przydomowe: kompaktowy wzrost i dekoracyjny pokrój sprawiają, że nadaje się tam, gdzie nie ma miejsca na duże drzewa.
-
Ozdoba zimowa: kolorystyka jest atrakcyjna przez cały rok — w zimie złoto kontrastuje ze śniegiem i gołymi koronami innych drzew.
-
Mieszane rabaty iglaste i kontrasty kolorystyczne: zestawiona z ciemnozielonymi iglakami będzie grała jako „punkt świetlny”.
-
Donica / taras: młode egzemplarze (niskie formy) można prowadzić w dużych pojemnikach przez kilka lat — trzeba pamiętać o podlewaniu i ochronie bryły korzeniowej zimą.
Jakie rośliny sadzić obok?
Dobrane rośliny powinny podkreślać złoty kolor igieł i nie konkurować o wodę/żywność. Propozycje:
-
Drobne, niskie krzewy wrzosowate: — dobrze komponują się kolorystycznie i preferują kwaśne, przepuszczalne podłoże.
-
Niskie byliny o kontrastowych liściach: Heuchera (ciemne purpurowe liście), bergenia, geranium rozchodnikowe — zestawienie podkreśli złoto igieł.
-
Trawy ozdobne niskie: np. drobne turzyce lub hakonechloa (jeśli cień), ich lekko zwiewna forma ładnie kontrastuje z kolumnowym świerkiem.
-
Drobne iglaki o ciemniejszym ulistnieniu: np. cis formy niskie, lub ciemnozielone jałowce w formie płożącej.
-
Wiosenne cebulowe: tulipany, narcyzy — pięknie uzupełniają wiosenną świetlistość
Aurea. -
Unikać: silnie konkurencyjnych roślin o bardzo rozbudowanym systemie korzeniowym tuż przy pniu; także roślin o wymaganiach całkowicie odmiennych (np. stale przemokrzonych miejsc).
Instrukcja sadzenia krok po kroku
-
Wybierz stanowisko słoneczne do półcienistego, glebę przepuszczalną.
-
Wykop dołek 2–3 razy szerszy niż bryła korzeniowa, głębokość taka sama jak w doniczce.
-
Wymieszaj ziemię z kompostem/torfem, dobrze drenuj jeśli gleba ciężka.
-
Posadź tak, by szyjka korzeniowa była na poziomie gruntu. Podbij i obficie podlej.
-
Zabezpiecz palikiem jeśli roślina szczepiona lub młoda.
-
Ściółkuj korę na szerokości korony (ale nie u podstawy pnia).
-
Regularnie podlewaj przez pierwszy rok; potem umiarkowanie.
Dlaczego warto ją mieć?
-
Wyjątkowy wygląd: złociste igły i zwisający, „płaczący” pokrój tworzą elegancki, rzeźbiarski akcent — przyciąga wzrok przez cały rok.
-
Wszechstronność: nadaje się i do małych ogródków, i jako soliter na większym trawniku; sprawdzi się też w donicy na tarasie (mniejsze egzemplarze).
-
Niski nakład pielęgnacji: jeśli posadzisz ją na odpowiednim stanowisku, wymaga niewielu zabiegów — podlewanie i sporadyczne cięcie.
-
Kontrast i punkt świetlny: w zimowych kompozycjach i wiosennych rabatach działa jak „lampka” — ożywia ogród kiedy inne rośliny są bez listków.
-
Trwałość: jako iglak zapewnia strukturę ogrodu przez 12 miesięcy w roku — inwestycja w wygląd, który się nie kończy wraz z okresem wegetacyjnym.
Opinie
Jeśli dodałeś/-aś recenzję, a nie pojawiłą się na liście, być może oczekuje na moderację.